Üzgünüm:(

Öncelikle bir önceki yazıma yorum yapan arkadaşlarıma çok teşekkür ederim. İnanın beni çok mutlu ettiniz. Hasta olduğu zamanlarda insan kendini yalnız ve kırılgan hissediyor. Bana moral verdiğiniz ve yalnız olmadığımı hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederim. Daha iyiyim ama ağrılar devam ediyor:( Dinleniyorum, sıkıldım ama yatmaktan.

Canım çok sıkkın. Dün Ankara' daki patlama beni çok üzdü.. Sıradaki servislerde tanıdığımız kişiler vardı. Onların iyi olduğuna sevinmek bile beni utandırıyor. Terör heryerdeymiş, sadece doğuda değil. Türkiye' nin başkentinde, başkentin göbeğinde böyle büyük bir patlama nasıl oluyor. Aklım almıyor, herşeyden haberi olan kurumların, o bomba yüklü araçtan nasıl haberi olmuyor. Arka tarafta neler dönüyor, hangi hesaplar var, masum canlar kimler için feda ediliyor anlamıyorum.

Türkiye  muhtemel bir savaşa çekiliyor ve itiliyor.. Söylenecek çok söz geliyor ağıza ama ağız mühürleniyor.. Kendi ülkemizde iç savaş yaşanırken, tsk lojmanları önünde taziye çadırları hiç kalkmazken, hergün onlarca şehit verilirken ( çoğundan haberimiz bile olmayan) büyük bir savaşa girme isteğimiz neden anlamıyorum.. Çok üzülüyorum çocuklarımızın geleceği için::::(

Continue Reading